مکان ها و زیرساخت ها

رای گیری نهایی در 2 اکتبر 2009 در کپنهاگ برگزار شد و مادرید و ریودوژانیرو به عنوان گزینه های مورد علاقه برای تأمین امنیت بازی ها شناخته شدند. شیکاگو پس از دور اول رای گیری و توکیو پس از دور دوم رای گیری حذف شدند. ریودوژانیرو با صعود قابل توجه به مادرید ، به مرحله نهایی صعود کرد. سرب برگزار شد و ریو دو ژانیرو به عنوان میزبان بازی های المپیک تابستانی 2016 اعلام شد. توسعه و آماده سازی

در 26 ژوئن 2011 ، در AroundTheRings.com گزارش شد که رودرلی ژنرالی ، رئیس کمیته برگزاری بازی های المپیک ریودوژانیرو ، فقط یک سال پس از کار در ROOC استعفا داد. این فقط پنج ماه پس از ترک CCO Flávio Pestana به دلایل شخصی اتفاق افتاد. [11] پستانا بعداً در جریان بازی های پارالمپیک تابستانی 2012 کناره گیری کرد و سپس رناتو سیوچین به عنوان مدیر COO منصوب شد. [12]

مکان ها و زیرساخت ها

مقاله اصلی: مکان های بازی های المپیک تابستانی و پارالمپیک 2016

سایت شرط بندی

مکان های بازی های المپیک تابستانی 2016

رویدادها در هجده مکان موجود ، نه مکان جدید که مخصوص بازی ها ساخته شده و هفت مکان موقت برگزار شده است. [13]

هر رویدادی در یکی از چهار خوشه المپیکی تفکیک شده جغرافیایی - بارا ، کوپاکابانا ، دئودورو و ماراکان برگزار شد - همانطور که برای بازیهای پان آمریکن 2007 انجام شد. [14] [15] چندین مکان در پارک المپیک خوشه بارا واقع شده بود. [13] تقریباً نیمی از ورزشکاران می توانند در کمتر از 10 دقیقه به مکان های خود برسند و تقریباً 75 درصد در کمتر از 25 دقیقه می توانند به مکان های خود برسند. از 34 مکان مسابقه ، هشت مورد تحت کارهای دائمی قرار گرفتند ، هفت اثر کاملاً موقتی و 9 مورد به عنوان مکانهای میراث دائمی ساخته شدند.

بزرگترین مکان بازیها از نظر ظرفیت نشستن ، ورزشگاه 74738 نفری Maracanã است که به عنوان محل برگزاری مراسم و محل برگزاری فینال های فوتبال عمل می کند. [13] دومین استادیوم بزرگ استادیو اولیمپیکو 60،000 نفری جوآو هاولانژ بود که میزبان مسابقات دو و میدانی بود. [13] گفته می شود دهکده این ورزشکاران بزرگترین دهکده تاریخ المپیک است. اتصالات شامل حدود 80،000 صندلی ، 70،000 میز ، 29،000 تشک ، 60،000 آویز لباس ، 6،000 دستگاه تلویزیون و 10،000 تلفن هوشمند